'Ik zou geen reden hebben om de verschrikkelijke dingen die plaatsvinden eenvoudigweg te accepteren, als ik niet het idee had dat Iemand deze wereld bestuurde en dat mijn individuele leven volledig onder de controle was van Degene die perfecte wijsheid, perfecte rechtvaardigheid en perfecte liefde bezit.'
(Uit 'Wees stil mijn ziel' van Elisabeth Elliot)
Amy Carmichael heeft eens een gedicht geschreven dat heet:
'In acceptatie schuilt vrede'
Dat is ook zo.
Aan alleen de titel van het gedicht heb ik al genoeg.
Vorige maand was ik zo aan het vechten met mezelf.
Bepaalde gebeurtenissen uit mijn leven stonden me weer helder voor ogen.
Het verstoorde mijn nachtrust en mijn eetlust.
Het gekke is dat ik dit eerder al geaccepteerd had.
Er vrede mee had.
En dan ineens raakt er iets...
En moet je opnieuw tot acceptatie komen.
Misschien herken je het wel.
Bij mensen gaat dat vaak zo.
Het citaat waar ik deze blog mee begon is zo waar.
Lees het nog maar eens!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten